Bij een aantal soorten is de nek langer dan het schild. De lange nek van de laatste groep heeft als voordeel dat de schildpad in wat dieper drinking water kan leven.
Enkele bekendere uitgestorven soorten zijn Protostega van drie meter lang en Archelon die een lengte van vier meter kon bereiken. Beide soorten leefden in zee tijdens het Late Krijt. De vroegst bekende schildpad is Proganochelys, die echter al een op schildpadden gelijkende bouw had waardoor vermoed wordt dat deze soort al vrij ver ontwikkeld was.
Zo blijft een relatief groot aantal beschikbaar voor de dierenhandel. Bij de schildpadden wordt het kweken in farms overigens op een beperkte schaal toegepast in vergelijking fulfilled krokodilachtigen.
Landbewoners achtervolgen elkaar, waarbij de mannetjes de vrouwtjes bijten. Dit agressieve gedrag komt bij wel meer reptielen voor zoals de hagedissen, die het vrouwtje zo achieved de bek vasthouden tijdens de paring. Bij schildpadden echter wordt het bijten van het mannetje beloond satisfied een betere toegang tot de cloaca van het vrouwtje.
9 mm Miyuki tila beads box of seed beads beads chevron beads glass beads semi-treasured stone beads beads gold beads silver plastic bead combine letter beads and initials pearls polymer beads shells strands of beads Smiley beads and charms
De ogen zijn meestal klein en altijd aan de zijkant van de kop gepositioneerd. Ze hebben een ronde pupil en een groene, grijze of oranje tot rode iris.
Schildpadden hebben gedurende hun evolutie voornamelijk geïnvesteerd in de ontwikkeling van een goede verdediging, wat geresulteerd heeft in het relatief zeer sterk schild dat doorway maar weinig vijanden kan worden gekraakt. Waterschildpadden hebben een minder sterk gepantserd schild en zijn in de regel erg schuwe dieren. Ze leiden een verborgen levenswijze en laten zich weinig zien, een aantal soorten is nachtactief.
De voortplantingstijd van een schildpad is soortspecifiek. Voordat de paring plaatsvindt, vechten rivaliserende mannetjes vaak doorway tegen elkaar te beuken. Schildpadden kennen een balts die ook weer verschilt for every soort. Bij veel waterschildpadden hebben de mannetjes Schildpad Kralen zeer lange nagels aan de voorpoten, die ze gebruiken om naar het vrouwtje te waaieren.
Schildpadden planten zich meestal jaarlijks voort en zijn zonder uitzondering eierleggend.[two] Ze groeien snel als ze jong zijn maar ontwikkelen zich zeer langzaam.
Vrijwel alle schildpadden kunnen goed zwemmen maar houden dat niet lang vol; in te diep h2o kan een schildpad zelfs verdrinken.
De handel in exotische dieren wordt samen fulfilled de Aziatische schildpaddencrisis en de wereldwijde habitatvernietiging beschouwd als de grootste bedreiging voor de schildpadden. Aan de andere kant worden er steeds meer schildpadden in gevangenschap op een professionele manier gehouden en succesvol gekweekt. Inmiddels blijkt dat deze sector een grote bijdrage levert aan het behoud van diersoorten en er een ex-situ populatie ontstaat die kan dienen als back-up voor bedreigde wildpopulaties.
Verreweg het grootste deel van de schildpadden behoort tot deze groep. Er zijn twee uitzonderingen die wel tot de halsbergers behoren maar de kop niet terugtrekken. De soorten uit de familie bijtschildpadden hebben een te grote kop om terug te trekken.[6] Ook de zeeschildpadden zijn halsbergers maar alle soorten hebben het vermogen om de kop terug te trekken verloren.
De groep heeft zich wellicht al vroeg van de andere diapside reptielen afgesplitst, waardoor schildpadden niet direct verwant zouden zijn aan alle andere moderne groepen van reptielen. Dit zou dan ook ten dele de totaal andere bouw en levenswijze van de schildpadden verklaren. Het is echter ook mogelijk dat de schildpadden nauwer aan de hagedissen of juist aan de krokodillen en vogels (Archosauria) verwant zijn.
Schildpadden gaan voornamelijk af op trillingen in de bodem om potentiële vijanden en soortgenoten te lokaliseren. De trillingen verplaatsen zich through de achterpoten en het schild naar het binnenoor. Een schildpad kan voornamelijk lage tonen waarnemen.